ඉබි ගෙදර අසල නොනැවතී මම මහ පාලමින් හැරුණානම් මට ඔහු මුණ ගැසෙන්නේ නැත....

නමුත් මට ඉබි ගෙදර පහුවෙද්දි එන බනිස්,පාන්,කේක් සුවඳ ඉවසිය නොහැක..

දැනටත් මම කේක් කෑමට ඉතාම පෙරේත ය..

මාමා එතනට එනවිට මම ඉනො අක්කාගෙන් බනිස් ගෙඩියක් අරන් බංකුවෙන් ඉඳගත්තා විතර ය...

ඒ කාලේ අපේ ගමට තිබ්බ එකම බේකරිය තිබ්බේ ඉබි ගෙදර ය...

අලුතින්ම රස්නෙ පිටින්ම පාන් කන්න ලැබෙන නිසා කවුරුත්ම ටවුමෙන් පාන් ගන්නේ නැත..

ඉතින් දවසින් දවස ඔවුන් දියුණු විය...

ඉබි ගෙදර කීවාට එහි ඉබ්බන් නැත..

ඇතැම්විට ගෙදර දොරට ඉබ්බෙක් දමා සිටිය හැක..

ඔවුන්ගේ ආරයෙන් එන ලක්ෂණයක් ලෙස ඔවුන් සියල්ලෝම ඉතාම මිටි ය..

එනිසා ඉබි ගෙදර කියන බව මට කීවේ සීතා ය..

ඉස්සර ශිවාත් මාත් ස්ටෝරුවට කිරි අරන් යන්නෙත් මේ පාරෙන් ය...

රබර් වත්තේ ඉඳන් ස්ටෝරුවට බොහොම ළඟ වුවත්,,අප දෙදෙනාගේ සුඛිත මුදිත ප්‍රීතිය වෙනුවෙන් අප කිලෝමීටර් දෙකක් පමණ අමතර දුරක් ඇවිද යන්නෙමු..

ඔට්ටපාළු ගලවපුවාම ශිවාගේ අම්ම දෙන සල්ලි ශිවා එකතු කරන් ඉන්නේ,,ඉබි කඩෙන් රස ජාති කන්නට ය..

අත්තම්ම දෙන සූපිං සල්ලිත් එකතු උනාම අපි දෙන්නට හිතේ හැටියට බඩ පුරවා ගත හැක..

ඒ කාලේ බනිස්වල මීට වඩා රසක් තිබුණා යැයි මට හිතෙන්නේ,,ඔහු මා ළඟ සිටි නිසා ම විය යුතු ය...

මාමාට තැපැල් මහත්තලාගෙ ගෙවල් පාරින් වාහනය දමා යමු යැයි කීවත් ඔහු ගෙදරට ආවේ නැත..

ඔහු අම්මා සමඟ අමනාප වී සිටිදැයි මා දන්නේ නැත..

අපේ ගෙදර තිබ්බේ ඔයෙන් උඩ කන්දට වන්නට ය....ඒ හරියට වාහනයක් යන්න පුළුවන් පාරක් ඉස්සර තිබුණේ නැත...

නමුත් දැන් තැපැල් මහත්තයාලගේ ගෙවල් පාරෙන් කොන්ක්‍රීට් පාරක් කන්ද මුදුනටම ඇත..

නමුත් මාමා මාව කොරළි වල ගාවින් දමා ගියේය..

එතැනට කොරළි වල යැයි කියන්නේ තෙප්පිලි ගොන්නක් සිටින නිසා ය..

පාරේ යන එන අයද එතන නවතා උන්ට කෑම දමා යන්නේය..

වැඩියක්ම තෙප්පිලියන්ගේ කෑම වන්නේ ඉබි බේකරියේ බනිස් ය..

බොහෝ අය ඔයේ මාළුන් ඇල්ලුවත් ,,කොරළි වලේ මාළු කිසිවෙකු අල්ලන්නේ නැත...

ඒ නිසාම ඔවුන් නුවර වැවේ මාළුන් සේම විශාලව නිදහසේ සිටීති..

එන අතරමගදී මා ඔහුගෙන් නැන්දා ගැන නොවිමසා සිටීමට වග බලා ගතිමි..

සුදී අක්කා ආවාදැයි මා විමසූ විටත් ඔහු පැවසුවේ,,,

එයැයිටත් තමුන්ට වගේම ඔළුවේ අමාරුව කියා පමණක් ය..

තව දුරටත් ඔහු හා සුවදුක් විමසීම පසෙකලා මම ජනේලයෙන් ඉවතබලාගෙන ආවෙමි...

සීතා මියයනවිට සියලූම ඉඩම් දරුවන් අතරේ බෙදා තිබුණත්,,,අම්මාට වැඩි කොටසකුත් මහගෙදරත් හිමි වීම ලොකු මාමාට රුස්සන්නෙ නැත..

අම්මා සීතාගේ ලේලිය වුවත්,,ඇය ඔහුට සැළකුවේ තමාගේම පියාටත් වඩා සෙනෙහසකිනි...

ඒ නිසාම එය එසේ වන්නට ඇතැයි මම සිතුවෙමි..

අම්මාගෙන් පසු ඒවා බලාගත යුත්තේ මා යැයි පැවසුවත් මට ඒවා පිළිබඳ ඇත්තේ,,පරිසරයට ඇති ප්‍රියතාවය පමණක්ම වීම අම්මාට ඇති තව හිසරදයක්‍ ය...,

ලොකු මාමා දැන් සිටින්නේ කඩෙ ගෙදර ය..

සීතා රේගුවෙන් විශ්‍රාම යන්ටත් පෙර අපට කඩයක් තිබුණි..

සීතා එය භාර දී තිබුණේ ලොකු මාමාට ය...

නැන්දා වෙනත් විවාහයක් කරගත්තේ,,ඔහු හා විසීම අපහසු බැවින් යැයි ගම්මු කියන කතාව ඇත්තක්ම විය යුතු යැයි මටද සිතේ,,

සුදී අක්කා කැනඩාවේ ස්ථීර පදිංචි කාරියකි..ඇය මා සමඟ ඇතැම්විට දුරකථනයෙන් අමතා ගමේ විස්තර අසන්නීය..

ඇය මාමගේ එකම දියණියයි..

නැන්දා විවාහ වුණේ අපේ කඩ කාමරයක කුලියට උන් වින්සන් නම් අයෙක් සමඟයි...

ඔහු විදුලිබල මණ්ඩලයේ සේවය කළ අයෙක් වූ අතර දුර පළාතකින් අපේ ගමට පැමිනියෙකි...

මට මතක විදියට ඔහු මාතර පැත්තෙ ය..

ඔවුන් දැන් කොහේ සිටිනවාදැයි අප කවුරුත් දන්නේ නැත...

එක් දිනක් මා මාළිගාවට ගිය දවසක මා නැන්දා දුටුවත් මා ඇයට කතා කිරීමට ගියේ නැත..

හමුවූ බවක් අම්මාටවත් කීවේද නැත..

අදත් පිටියෙ ඉඳන්ම පයින් ආවද,,

ඒ අම්මා ය..

නෑ ලොකු මාමගේ ජෙට් එකේ අවේ.....

අම්මා සිනා සී කුස්සියට ගියේ මට තේ එකක් හදන්නට බව මා දන්නේ ඉවෙන් ය...

(සූSuuu )