බෙහෙත් ගෙනත් තුන්වන දවස වෙනකොට ධර්මේ අංකල්ගෙ සෙම ගතියනං බොහොම දුරට සුව වෙලා තිබුනා.ඒත් හිටියෙ අමාරුවෙන් වගේ. උදේට උණු වතුර එකක් ප්ලාස්ක් එකට දාල කෑම සහ බෙහෙත් ටික් දීලයි මම ඔෆිස් ගියේ. ආවමත් බතක් සහ හොදි මාලු දෙකක් හදල උණුවෙන්ම කන්න දුන්නා. හතර වෙනි දවසෙ ඩොක්ට ගාවට ගියාම ආයෙත් සෙමට බෙහෙත් අවශ්‍ය නැති බවත් හෙදකම හරියටම ලැබී ඇති නිසා එක වරින්ම සෙම සුව වූ බවත් කීවේ තාත්තව පුතා හොඳට බලාගෙන ඇති බව කියමින් මට ද ප්‍රශංසා කරමිනි.ඒත් බඩේ පැත්තක් රිදෙන බව අංකල් කිව්වම නමක් සඳහන් කාඩ් එකක් දීල ඒ ඩොක්ටව චැනල් කරල පෙන්නන්න කිව්වා.

ගෙදර ආ සැනින් අංකල් මට බොහොම ආදරෙන්, ඇත්තටම පුතා මට දරුවෙක් නැති අඩුව පුරවනවා... කියමින් ස්තුති කලත් මම කලේ මගෙ යුතුකමයි. තාත්ත කෙනෙකුට සළකන්න මට නොලැබුනු නිසා මම බොහොම කැමැත්තෙන් මේක කලේ.

අද මටත් වෙන දෙයක් කරන්නට හිතක් නොදුන් හින්දා අංකල් එක්ක චැට් එකක් දාගෙන හිටියා. ඉතින් අංකල් ඒ දවස් වලත් මේ පලාතෙ පාතාලෙ අය හිටියද.

නැතුව.. ඒ කාලෙ තමයි වැඩ කාරයො හිටියෙ. උන් දැන් වගෙ තුවක්කු පිස්තෝල වලින් වගෙම අතින් පයින් සෙල්ලම් දාපු නියම කකුල්. අග්ගොන චන්දරේ.. මරදානෙ චොප්පෙ.. වැල්ලම්පිටියෙ සුදු මහත්තයා.. තුම්මුල්ලෙ පද්මෙ.. අන්න මිනිස්සු.. තමන්ගෙ ඒරියා වල හොර මැරකම් වෙන්න නොදී ආරස්සා කලා. ඒකට දැන් ඉන්න උන්. කොල්ලො කෙල්ලො විනාස කරන කුඩු ගංජ බෝ කරල මේක කුණු ගොඩක් කරල....

අංකල් එක්ක එකතුද ඒ අයත්..

නැතුව... අපේ තාත්තගෙ මරණෙට ඔය කට්ටියම ආව. ඔය වැල්ලම්පිටියෙ සුදු මහත්තය මගෙ පන්තියෙ හොඳම යාලුවා.. මල්ලිමාරච්චි මහත්තයගෙ දේසපාලනේ හොඳ බැකප් කාරය.

අංකල් ගිහින් නැද්ද ඔය රණ්ඩු වලට..

ගියා ගියා.. මිනිහ තමයි මට ෂූට් කරන්න ඉගැන්නුවෙ.

ආ.. ඒවත් පුළුවන් ද..

පුතාට කියන්න ඒදවස් වල කොළොන්නාවෙ එහා පැත්ත තනි කැලෑව. කැළණි ගඟේ ඉවුරු දෙපැත්තම කිරළ ගාල. ඕක අස්සෙ වාඩි ගහං අපි කුට්ටම් කැපුවා.. ෂූටින් පුරුදු වුනා. බෝර දොළහෙ ස්ටිවන් ඩබල් බැරල් එකක් තිබුනා අපිට. තව ත්‍රී එයිට් එකක් තිබුනා මටම.. ඒක ඒ දවස් වල මං ගත්තෙ විසිපන්දාහක් දීල.. ආසාවට.

ෂඃ නියමයිනෙ.. ඉතින් කෝ දැන් ඒක.. මම ආසාවට අල්ලලවත් නෑනෙ එයින් එකක්..

දැන් ඒව වැඩක් නෑ පුතා.. දැන් තියෙනව නියම බඩු.. බ්‍රවුනින් නයින් එම් දිලිසෙන බඩු අරන් බහින පොඩි කොල්ලො දැන් ඉන්නෙ. ඉතින් අරව ඔහේ දිරනව..

පුතා නියම පිරිමියෙක් වෙන්න එක පාරක් වත් ෂූට් කරල තියෙන්න ඕන.

අනේ අංකල් මට ඒ චාන්ස් එක කවදාවත් ලැබෙන එකක් නෑ..

හරි ඔය තරම්ම කියන නිසා බලමු එකක් හොයාගන්න..

නියමයිනෙ. පුළුවන් වෙයිද..

අංකල් කපටි හිනාවක් දාල ගේ ඇතුලට ගිහින් පරණ පෙට්ටියක් අරන් ආව.

ලොක් එක ඇරල ඒක ඇතුලෙ රෙදි කඩක ඔතල තිබුන පුංචි පිස්තෝලයක් එලියට ගත්තා. අත්ලෙන් වහගන්න පුළුවන් තරමෙ මේ ගිනි අවිය 3.8mm කියල කොටල තිබුන. ඒ පෙට්ටියෙම තව පොඩි චීස් පෙට්ටියක් වගෙ එකක පතුරම් පුරවල තිබුනා.. අඟලක් විතර දිග පිත්තල පාට බුලට් තිහක් වගෙ තිබුනා.

අංකල් මාර පොරක්නෙ.. මට මාර පුදුමයි ඒ වගෙම සතුටුයි..ඒත් ඉතින් මං කොහොමද වෙඩි තියන්නෙ දැන් කැලෑවල් නෑනෙ..

අන්න ඒකට තමයි පුතා මේ කෑල්ල තියෙන්නෙ කියල තව අඟල් හයක විතර පිත්තල බට කෑල්ලක් වගෙ යමක් පිස්තෝල කටට සවි කරලම පෙන්නුවා... සයිලන්සර් එක කියල කියන්නෙ මේකට. ඒ කාලෙ වුනත් මේව නියම බඩු පුතා..

ජීවිතේ පළමු වරට මම ගිනි අවියක් අතට ගත්තා.. බයත් සතුටත් විෂ්මයත් මුහු වෙච්ච අමුතුම හැඟීමක් මට දැනුනෙ. ඒ එක්කම ඇඟ ඇතුලෙන් මාර ගැම්මක් මතු වන බවකුත් දැනුනා..

පුතා ඔය පිටිපස්සෙ උඩ තියන කොක්ක පස්සට ඇද්දම බැරල් කෑල්ල පැත්තට වැටෙනවා. දැන් ඒ කානුවට බුලට් දාගෙන බැරල් කෑල්ල ගස්සල උඩට ගන්නෙ. එතකොට හරි.. මම කීප වතාවක් ඒ වැඩේ කරල බැලුවෙ ටික වෙලාවක් මේ හුරුබුහුටි භාණ්ඩෙ අතේ තියාගන්න තියන ආසාවට. ආයෙ දවසක බලන්න ආසාව ඉතුරු කරමින් අංකල් ඒ පෙට්ටිය නැවත ගේ ඇතුලෙන් තියල ආව.

එහෙනං අංකල් රෑ වුනානෙ මං යන්නං කාමරේට කියල ඇවිත් නිදාගන්න හැදුවට නින්ද යන්නෙ නෑ අර පුංචි පිස්ටල් එක ගැන හිතන්න ගොඩක් දේ තිබුනා. කවදාවත් සිදු වේවි කියල නොහිතුනු ගොඩක් දේ කොළඹ ඇවිත් මේ මාස හතරට මගෙ ජීවිතේ අත්දැකීම් වුනා. දැන් මම ජීවත් වෙන්නෙ බුලට් පෙට්ටියක් සහ සයිලන්සර් එකක් එක්ක කටපුංචෙක් ඉන්න ගෙදරක.

පුංචි කාලෙ තනියම බැනගනිමින් වත්ත පහල ගස් වලට සහ කෙසෙල් පඳුරු අතර මවාගත්ත හතුරෝ එක්ක බැන ගනිමින් ෆයිට් කරපු කේඬෑරි කොල්ලා දැන් කොළඹ පාතාලෙ නම ගිය කෙරුමෙකුගෙ සහෝදරයා වෙලා. ඒ වගෙම පරණ වැඩ කාරයෙකුගෙ ගෙදර නැවතිලා ඉඳන් තව විස්තර ඉගෙනගනිමින් ඉන්නවා.. අවුරුදු හතරක කැම්පස් ජීවිතය ඇතුලෙත් අන්තරේ හරි මැදිහත් කණ්ඩායම් වල වීදි සටන් වලින් හැකිතරම් ඈත් වෙලා පාඩුවෙ කාලෙ ගෙවපු බොහොම සැඟවුනු චරිතෙ පැත්තකින් තියල උස් ලියනගේ රන්දික අමරසිංහ නමින් නව උපතක් වෙලා මේ අඩිය තියන්නෙ අමුතුම ලෝකෙකට. අඩිය තියනවටත් වඩා උස්සල තියනව කිව්වොත් හරි.

පත්තර වල පලවුන පාතාල ක්‍රියාකාරකම් ගැන විස්තර බල බලා යටි හිතින් ඒ චරිත වලට පණ දෙමින් අහිමි පෞරුෂයක් වෙනුවෙන් හීන මවපු මම අද හැබෑවටම පිස්ටල් එකක්, ධර්මෙ අංකල් කිව්ව විදියට ත්‍රී එයිට් එකක් අතට ගත්තා..

නිදාගන්න හදල කාමරේ ලයිට් එකත් නිවල ඇඳට ඇවිත් පැයක් විතර ඔය ගැනම කල්පනා කර කර ඉන්න අතර අලුත් ෆෝන් එකට කෝල් එකක් ආවෙ. මම නම්බර් එක නොබලාම ආන්සර් කලේ සුද්දා කියල හිතාගෙන. ඒත් කතා කලේ වෙන කෙනෙක්.

මිස්ටර් රන්දික.. මං මේ කියන ටික හොඳට අහගන්න. මං මාදින්නාගොඩ නුවන්. තාරවත්තෙ සුද්දා තමන්ගෙ වැඩක් බලාගෙන තමන්ගෙ ඒරියා එකේ හිටියනං ඔය ගමන යන්නෑ. මෑන් රැඟුව වැඩියි. අපරාදෙ. කවුද බැස්සෙ කවුද ගැහුවෙ මොකද වුනේ කියලවත් දන්නෑනෙ. අන්නේමයි අපි ගේමක් ගැහුවොත් හරි. දැන් උඹ රාජගිරියෙ මෙගා ස්ටෝර්ස් එකේ වික්‍රම මුදලාලිට කතා කරල උගෙ මල්ලි කියල බොරු බයිලාවක් ගැහුව කියල මට මෑන් කෝල් කලා. මම උඹට ආයෙ කියන්නෑ. මගෙ වැඩ වලට ඇඟිලි ගහන්න හදන්නෙපා. කොහේ කොහොම හිටියත් හොයල අරන් එනව හොඳේ. මේ පලාතෙ ඉන්න බෑ හරි.. හෙටම පලයන්.. හෙටම පලයන්. ආයෙ කියන්න තියන්න එපා. මං හොයල බැලුව තාරවත්තට අලුත් කවුරුවත් බැහැල නෑ. හැබැයි මං දන්නව උඹ සුද්දගෙ ලඟම කවුරු හරි තමයි කියල. දැන් යකඩ හැම තැනම. කිලෝ ගානට දෙන තැනට චාටර්. ඒක හින්ඳා නිකාං මැරෙන්න හදන්නෙපා. අලුතෙන් සෙට් එකක් හදන්න බෑ උඹට මෙහෙ දැන්. අයියගෙ සමහරු මං ලග. සමහරු ඇතුලෙ. වනාතෙ එවුං ඕලා එක්ක.. සින්න දූවෙ සෙට් එකම බෝයි ගාව.. හෙටම පලයං හරී...

වෙලාව බැලුවෙ මේ මොහොතෙම සුද්දට කතා කරන්න ඒත් රෑ වෙලා වැඩී. එකොළහත් පහු වෙලා. නිදි ඇති. හෙට උදේ කතා කරනව හිතල ඔලුවෙ ඉඳන් පෙරවගත්තෙ නිදාගන්න ඕනවටමයි.

උදේ ඇහැරිලා බලද්දි මිස් කෝල් දෙකක්. රෑ සුද්දා අරන්. දැන් ඉතින් ගන්න ඕනනෙ. කතා කල ගමන්ම උස්සල ඊයෙ මොකද වුනේ කියල ඇහුවෙ. විස්තරේ මුල ඉඳලම කියනකම් අහගෙන ඉඳල දැන්නම් පොඩි දර්ශනයක් දාන්න වෙලාව හරි කිව්වෙ මට කියල ගස්සවන්න වගෙනෙ. ඉතින් අයියේ මොකද කරන්නෙ අපි දැන්..

මුලින්ම ඔය නුවන්ව එළියට ගන්න ඕන. ඌට රිදෙන්න ගේමක් ගහන්න ඕන

විස්තර ටිකක් හොයාගන්න. ඒකට කොස්වත්තෙ ඩික්සන්ගෙ උදව් ගමු. මෑන් ඔයාව විශ්වාස කරනවනෙ. මං හිතන්නෙ ඔව් අයියේ...

ඔයා හෙට රාජගිරියෙ ඉඳන් මාදින්නාගොඩ පැත්තට බස් එකේ ගිහින් එන්න පැත්ත බලාගන්න මුලින්ම. මේක කල් ඇදල බෑ....

අර පොතේ නම්බර් කීයකට විතර කතා කලාද දැන්..

හැට ගානකට ගත්තා..

ඒ හැමෝටම එකවුන්ට් නම්බර් එක දැම්මා..

හරි බලමු අද දවස

මං කතා කරන ගමන් ඇඳුම් දෙකත් මැදගෙන ඉවරකලා. ඔෆිස් එකට යද්දි මිස්ටර් ජෙරාඩ් සහ තව දෙන්නෙක් ඇවිත් හිටියා. ටික වෙලාවකින් පොලීසියත් ආව. මේ මොකක්ද වෙන්න යන්නෙ. මං ගැනවත් එළි වෙලාද.. නෑ නෑ එහෙම වෙන්න බෑනෙ. තවම මොනවත් වරදක් කලේ නෑනෙ. මැකැනිකල් එකේ කොල්ලෙක්වයි ෆෝමන්වයි ජීප් එකේ ඉඳල අරන් එනකොටයි දැක්කෙ. ජී. එම් සර් ගෙන් මං ඇහුව මොකද වෙලා තියෙන්නෙ කියලා. මෙයාල මේක ඇතුලෙ T56 ගන්ස් රෙපෙයාර් කරල...මට මතක් වුනා එදා සිද්ධිය. ලේත් මැෂින් එකෙන් අමතර කොටස් හදවගෙන තියෙන්නෙ අර කොල්ල ෆෝමන් වත් බය කරගෙන. දෙන්නවම අරන් ගිහින් ඒ ඒ මැෂින් පෙන්න පෙන්න ප්‍රශ්න කරනවා.. හේකිත්තෙ බැංකොක් වසන්ත කියල කෙනෙකුට තමයි අර කොල්ලවැඩ කරල තිය

ආයතනය පැත්තෙන් වරදක් කරල

නැති නිසා ෆෝමන්ව කම්පැණි එකෙන් කතා කරල නඩුවක් නැතුව බේරගත්තා. ඒත් තව දුරටත් ඔහු ආයතනයේ වැඩ කරන්න බය වුනා. ඒ සිද්ධිය නිසාම ඉල්ලා අස් වෙලා යද්දි මට මොබයිල් ෆෝන් නම්බර් එක දීල ගියා ගාමන්ට් ෆැක්ටරියක මැකනික් ඉන්චාර්ජ් තනතුරකට දැම්මම කතා කරලලු කොග්ගල සෝන් එකේ.උදේ වරුවම ඒ වැඩ වලට කාලෙ ගෙවුනා. මං දැක්ක බවක්වත් ඇඟෙව්වෙ නෑ.

ආයතනය පැත්තෙන් වරදක් කරල නැති නිසා ෆෝමන්ව කම්පැණි එකෙන් කතා කරල නඩුවක් නැතුව බේරගත්තා. ඒත් තව දුරටත් ඔහු ආයතනයේ වැඩ කරන්න බය වුනා. ඒ සිද්ධිය නිසාම ඉල්ලා අස් වෙලා යද්දි මට මොබයිල් ෆෝන් නම්බර් එක දීල ගියා ගාමන්ට් ෆැක්ටරියක මැකනික් ඉන්චාර්ජ් තනතුරකට දැම්මම කතා කරලලු කොග්ගල සෝන් එකේ.

දවස් තුනකට ඔරුගොඩවත්ත යාඩ් එක වහල පරීක්ෂණ කරන්න පොලීසිය නියෝග කල නිසා මමත් හෙට ඉඳන් මට බලෙන් පවරපු වැඩ කොටස ඉවර කරන්න සැලසුම හදන්න ගත්තා. බලෙන් පැවරුවා කීවට දැන්නම් ඒක මට අමුතු විනෝදයක් ගෙනදෙන වැඩක් වේගෙන එන්නෙ.

වරුවෙන් කාමරේට ඇවිත් කඩෙන් ගත්ත බත් එකත් කාල අංකල් ඉන්න පැත්තට ගියේ එයාගෙ අසනීපෙ කොහොමද බලන්න. සෙම නං දැන්නං හොඳටම හොඳයි පුතා.. ඒත් මේ පැත්ත ටිකක් රිදෙනවනෙ..

කියමින් බඩ අතගාන්න ගත්තා.. හෙට මං නිවාඩු අංකල්. හෙට බලමු. කියමින් කාමරේට ආවෙ එයාට ටිකක් නිදාගන්න ඕන ..

නමයට විතර ගිහින් බොරැල්ලෙ චැනලින් සෙන්ටර් එකෙන් වී. පී. කෙනෙක්ව චැනල් කලා මගෙ අතේ තිබුන සල්ලි වලින්ම. හය හමාරට විතර ලෙඩාව එක්කගෙන එන්න කිව්ව නිසා මගෙ වැඩක් කරගන්න පුළුවන් තරමෙ කාලයක් ඉතුරු වුනා. පසුගිය දවස් වල සිද්ධ වුනු දේවල් එක්ක මට මගෙ රැකියාව එපා වෙලා තිබුනෙ. ඒ හින්ද පත්තරේ බලල හොයාගත්ත වේකන්සි දෙක තුනක් ගැන හොයා බලන්න ඒ ආයතන වලට ගියා. ඒ අතර සංඛ කෝල් කලා අද හවස කාමරේ පැත්තෙ එනව කියල. මම විස්තරේ කිව්ව ටිකක් රෑ වෙලා වරෙන් අංකල්ව ඩොක්ටර් කෙනෙකුට පෙන්නන්න යන්න ඕන කියලා. හතරයි ඒ ගමන් ටික ඉවර කරගෙන කාමරේට එනකොට..

වොෂ් එකක් දාගෙන අංකල්වත් සූදානං කරගෙන එයා අඳුරන ත්‍රීවිලර් එකක ගියා හයයි කාල වෙද්දි.හතට වගේ ඩොක්ටර් කාමරේට ගත්තා. එතන තිබුන ඇඳ වගේ එකේ හාන්සි කරල බඩ ඔබන ගමන් බොනවද ගොඩක් කියල ඇහුවෙ මගෙන්. මම ධර්මෙ අංකල් දිහා බලාගෙනම ඉස්සර නං හොඳට බීල තියෙනව හැබැයි දැන් නං සතියකට වරක් වගෙ චුට්ටක් ගන්නවා කිව්වා. ස්කෑන් එකක් කරමුද ඇහුවෙ ටිකක් මූණත් වෙනස් කරගෙනමගෙ අතේ තියෙන්නෙ තව හයදාහක් වගේ. ගෙදරට යැව්වෙත් නෑ මේ මාසෙ සල්ලි. කීයක් වගෙ යනවද ඩොක්ට.. කියල ඇහුවෙ මේ ගාන මදි වෙයිද කියන සැකේට. දෙදහක් අර කවුන්ටරේට බැඳල එන්න කිව්වාම හිත හැදුනා. රිසිට් එක දුන්නම ඩොක්ට වැඩේ පටන් ගත්තා. ටික වෙලාවක් බලල නළල අතගගා ටිකක් සීරියස් වගේ.. මෙයාගෙ ලිවර් එකේ ප්‍රොබ්ලම් එකක් වගේ.. හෙටම මගෙ වෝඩ් එකේ ඇඩ්මිට් කරමු කීවෙ බොහොම බෑරෑරුම්ව. ගෙදර එනකම් දෙන්නම වැඩි කතාබහක් නැතුවම ආවෙ කොහොමද මේකට සූදානම් වෙන්නෙ කියල හිත හිත. ත්‍රීවිලර් එක හංදියෙන් නවත්තගෙන කෑම දෙකක් ගත්තෙ දැන් උයන්නවෙලාවක් නැති නිසා.

මොකද අංකල් කරන්නෙදැන්..

ඒක තමයි පුතා.. කොහොම වුනත් අංකල් ඇඩ්මිට් වෙන එක හොඳයි නේද. ලෙඩ වැඩි කරගන්නවට වඩා.. ඔව් පුතා වෙන කරන්න දෙයක් නෑ.. ඔයාටත් කරදරේ මං නිසා. මේ මාසෙ මට කාමර කුලිය එපා. ඔයා මට නෑයෙක් වගේ බලාගෙන මේ කරන දේවල් වලට මම ණයයි පුතා..

ඕවනං මොනවද අංකල්.. කියල එයාගෙ කෑම එකත් ප්ලේට් එකකට තියල දීල මමත් කන්න ගත්ත. අටත් පහුවෙලා දැන්. අදනං මගෙ සැඟවුනු අමුත්තාගෙන් වදයක් වුනේ නෑ..

සංඛ ආව ටික වෙලාවකින්.. මචං දවස් තුනක නිවාඩුවක් දාලම ආව බං කියාගෙන ඇවිත් කාමරේ දොර වහගෙනම දෙන්න ආ ගිය දේවල් කතා කර කර ඉඳල හෙට එන්නං සෙට් වෙන්න බලාගෙනම කියල ගියෙ ඌට ගෙදර බොන්න බැරි නිසා.. අද ඇවිදපු නිසාද කොහෙද ඉක්මනින් නිදිමතත් ආව.

**************************************************අශෝක ලියනගේ **08 වන කොටස තෙක්....